Milou Abels - 16 oktober 2019 - 16:00
Milou Abels ken ik door haar boek ‘Ik ben jou’. Ik heb hier voor Rik ooit een verslag overgemaakt en hierdoor heb ik toen met haar contact gehad via de mail. Ik heb haar boek uiteindelijk gekocht en zo bood mij aan om als ik eens een portfoliogesprekje moest houden dat ik haar altijd mocht mailen. Vandaar ongeveer een jaar later mijn mail. Milou woont in België maar ze was donderdag in Nederland en gelukkig kon ze dus even tijd voor me vrij maken.
Mijn eerste indruk van Milou was een beetje zweverig of misschien kwam dat omdat ze een beetje gaar was van haar week (dit vertelde ze me later). Ze kwam soms moeilijk uit haar woorden en heel soms duurde het even voor mij om haar te begrijpen. Maar ze gaf we wel degelijk interessante tips.
Zo gaf ze mij bv d tip om te kijken op welke manier ik opzoek ben naar die vervreemding in mijn werk. Gaat dat hier bv om iets vreemds dat je in de afbeelding ziet of gaat het om de presentatie die het vervreemdend maakt of gaat het om een vervreemding die plaats vind bij de kijker bij het bekijken van het beeld? Hier moet ik even goed over nadenken, ik heb namelijk nu het idee dat ik een beetje iets van alles heb maar misschien is het wel goed om naar 1 ding toe te gaan werken die ik zelf het meest interessant vind. Ze gaf we 3 kunstenaars waar je duidelijk een verschil ziet in waar die vervreemding zit:
Melanie Bonajo - https://akinci.nl/artists/melanie-bonajo/
JH Engstrom - https://www.jhengstrom.com
Bij Melanie zie je een vervreemding in de werkelijkheid en in dit project ook in de presentatie. Melanie voegt iets toe aan de werkelijkheid wat ervoor zorgt dat het beeld onrealistisch en misschien zelfs ‘vreemd’ wordt. Nu door de presentatie wordt deze vervreemding natuurlijk aangesterkt. Bij JH Engstrom zit er een vervreemding in hoe de beelden op elkaar reageren en hoe de kijker dit dan weer interpreteert.
Verder vroeg ze mij ook waarom ik mijn werk niet geprint had. Ze vond dat mijn werk dit wel uitnodigde namelijk. Hier had ik eigelijk nog niet over nagedacht maar ik denk inderdaad dat ze hier wel gelijk heeft. Ik denk namelijk dat je ook op een andere manier naar beelden kijkt als je ze voor je hebt liggen dan wanneer je ze achter elkaar op een slideshow ziet.
Als laatst hebben we het veel over het zoeken naar een stageplek gehad. Ik vertelde haar dat ik misschien meer naar een tijdschrift nijg. Volgens mij vond ze dit toch wel enigszins vreemd. Ze zei ook: ik zou niet onderschatten wat je bij een fotograaf allemaal kan leren, je ziet dan namelijk wel echt een keer hoe het in het fotografie wereldje gaat. Dit is wel waar natuurlijk, maar dat ligt ook maar net weer aan de fotograaf die je voor je hebt en wat hij/zij te doen heeft in die stageperiode.
Verder hier wat beeld van Milou:
Uit ‘Ik ben jou’
